مرجع خدمات اينترنتي ایران

افسردگی با بی تعادلی در انتقال دهنده های عصبی که بر تنظیم خلق و خو تاثیر می گذارند، پیوند خورده است.

افسردگی یک بیماری واقعی و قابل درمان است. اما باورهای اشتباه و سوء تفاهم ها و اطلاعات نادرست همچنان موانعی در مسیر درمان افراد بسیاری ایجاد می کنند و پیامدهای عدم درمان افسردگی می تواند حتی زندگی فرد را تهدید کند.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "وری ول مایند"، در مقابل، درک حقایق درباره افسردگی می تواند به معنای نجات زندگی فرد باشد. در ادامه با هفت مورد که هر فردی باید درباره افسردگی و اختلالات افسردگی بداند بیشتر آشنا می شویم.

افسردگی همواره دلیل "خوبی" ندارد

گاهی اوقات، افراد به دلایلی که خوب به نظر می رسند - ممکن است شغل یا دوست نزدیک خود را از دست داده باشند - دچار افسردگی می شوند، اما با افسردگی بالینی، لزوما نباید دلیلی برای احساس شما وجود داشته باشد. مواد شیمیایی مسئول کنترل خلق و خو در مغز ممکن است از تعادل خارج شده و موجب احساس بد در شما شوند، حتی اگر همه چیز در زندگیتان به خوبی پیش برود.

عوامل بسیاری می توانند موجب افسردگی شوند

دلایل افسردگی به طور کامل درک نشده اند، اما باور بر این است که احتمالا ترکیبی از عوامل مانند تمایل ژنتیکی به بیماری و برخی عوامل محیطی که می توانند به عنوان محرک عمل کنند، موجب افسردگی می شوند.

ابتلای یکی از اعضای خانواده به افسردگی خطر ابتلا به این بیماری را در شما افزایش می دهد که نشان می دهد ژنتیک نقش بزرگی ایفا می کند. همچنین، میزان افسردگی بین افرادی با سابقه استفاده از مواد مخدر بیشتر است. از عوامل دیگر مرتبط با افسردگی می توان به بی تعادلی های شیمی مغز، هورمون ها، تغییرات فصلی، استرس، و تروما اشاره کرد.

بی تعادلی های شیمی مغز

افسردگی با بی تعادلی در انتقال دهنده های عصبی که بر تنظیم خلق و خو تاثیر می گذارند، پیوند خورده است. این شامل دوپامین، سروتونین، و نوراپی‌نفرین می شود. میزان بیش از حد زیاد یا کم این انتقال دهنده های عصبی می تواند موجب افسردگی شده یا در ابتلا به آن نقش داشته باشد.

هورمون ها

هر نوع نوسان در تولید یا عملکرد هورمون ها - به عنوان مثال، بارداری، قاعدگی، یائسگی، یا مشکلات تیروئید - می تواند به افسردگی منجر شود.

تغییرات فصلی

اختلال افسردگی ماژور با الگوهای فصلی (اختلال عاطفی فصلی) به واسطه اختلال در ریتم شبانه روزی بدن شکل می گیرد. تغییر در فصول می تواند در خواب نیز اختلال ایجاد کرده که می تواند به خلق و خوی افسرده منجر شود.

استرس و تروما

از دست دادن یکی از عزیزان، تروما یا سو استفاده، استرس مزمن، تغییرات بزرگ در زندگی، مانند طلاق یا از دست دادن شغل می تواند محرکی برای افسردگی باشد. پژوهشگران سطوح بالای هورمون کورتیزول که طی شرایط استرس‌زا و آسیب‌زا ترشح می شود را در این زمینه مقصر می دانند.

کورتیزول بر انتقال دهنده عصبی سروتونین تاثیر می گذارد و می تواند محرکی برای افسردگی باشد.

افسردگی چیزی بیشتر از غم و اندوه معمولی است

غم و اندوه بخشی از انسان بودن است، و یک واکنش طبیعی به شرایط دردناک محسوب می شود. همه ما در برهه ای از زندگی خود غم و اندوه را تجربه می کنیم. اما افسردگی یک بیماری با علائمی فراتر از خلق و خوی ناراحت است.

زمانی که غم و اندوه به افسردگی تبدیل می شود، چند نشانه مشخص از جمله موارد زیر وجود دارند:

- تغییرات در اشتها، وزن، و الگوهای خواب

- کاهش میل جنسی

- احساس اضطراب، ناامیدی، یا درماندگی

- احساس تحریک پذیری و بی قراری

- احساس مداوم غم یا پوچی

- علائم جسمانی مانند سردرد، مشکلات گوارشی، بدن درد، و درد که با درمان بهبود نمی یابند

- بی علاقگی به فعالیت هایی که در گذشته از آنها لذت می بردید

- سطوح کم انرژی یا احساس خستگی

- مشکل در تمرکز، حافظه و تصمیم گیری

در صورت تجربه این نشانه ها مراجعه به پزشک بهترین اقدام برای مقابله با افسردگی است.

کودکان در برابر افسردگی مصون نیستند

باوری اشتباه وجود دارد که کودکان زندگی شاد و بی دغدغه ای دارند. در شرایطی که کودکان مشکلات مشابه با بزرگسالان مانند استرس مرتبط با شغل یا فشارهای مالی را تجربه نمی کنند، اما این به معنای آن نیست که افسرده نمی شوند. دوران کودکی استرس های خاص خود را دارد که از آن جمله می تواند به قلدری و تلاش برای پذیرفته شدن توسط همسالان اشاره کرد.

افسردگی یک بیماری واقعی است

افسردگی یک بیماری واقعی است و پژوهشگران بر این باورند که بیشتر به واسطه بی تعادلی در مواد شیمیایی مغز که به نام انتقال دهنده های عصبی شناخته می شوند، شکل می گیرد.

انتقال دهنده های عصبی زیر نقش مهمی در تنظیم خلق و خو ایفا کرده و همچنین در بسیاری عملکردهای دیگر در بدن نقش دارند:

دوپامین: به تنظیم احساسات، حافظه، تفکر، انگیزه و پاداش کمک می کند.

نوراپی نفرین: آن چیزی است که ضربان قلب و فشار خون را طی یک واکنش "جنگ یا گریز" یا زمان استرس تغییر می دهد.

سروتونین: ماده شیمیایی مسئول احساس خوب که به تنظیم خلق و خو کمک کرده و در احساس بهزیستی کلی شما نقش دارد.

پژوهشگران همچنان مشغول پژوهش درباره دلایل این بی تعادلی ها و همچنین نقش احتمالی انتقال دهنده های عصبی دیگر مانند استیل‌کولین، گابا، و گلوتامات در افسردگی هستند.

افسردگی قابل درمان است

روش های درمان موثر مختلفی برای افسردگی وجود دارند که از آن جمله می توان به داروها و روان درمانی اشاره کرد.

در شرایطی که برنامه درمان باید بر اساس علائم و سلامت کلی فرد تنظیم شود، ترکیبی از داروها، روان درمانی و تغییرات سبک زندگی اغلب برای کمک به تسکین علائم افسردگی استفاده می شود.

روان درمانی

با توجه به موقعیت های منحصر به فرد، شما ممکن است در روان درمانی فردی، گروهی، خانوادگی یا زوجین شرکت داده شوید. در شرایطی که انواع مختلفی از رویکردهای درمانی وجود دارند، موثر بودن موارد زیر در درمان افسردگی ثابت شده است:

- فعال سازی رفتاری

- رفتار درمانی شناختی

- درمان بین فردی

- درمان حل مساله

- سایکودینامیک درمانی

- مهارت های اجتماعی درمانی

- مشاوره حمایتی

داروها

به ویژه در ترکیب با روان درمانی، داروهای مختلفی وجود دارند که موثر بودن آنها در درمان افسردگی ثابت شده است. بار دیگر، درمان افسردگی شامل یک رویکردی واحد مناسب برای همه نیست و ممکن است به مقداری آزمون و خطا برای یافتن داروی مناسب که با کمترین عوارض جانبی علائم شما را تسکین می دهد، نیاز باشد.

کلاس های دارویی که به طور معمول برای درمان افسردگی تجویز می شوند، عبارتند از:

اسکتامین: اسپراواتو

مهارکننده های مونوآمین اکسیداز: شامل مارپلان (ایزوکاربوکسازید)، ناردیل (فنلزین)، و پارنات (ترانیل‌سیپرومین)

مهارکننده های بازجذب دوپامین و نوراپی‌نفرین: شامل ولبوترین (بوپروپیون)

مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین: شامل پروزاک (فلوکستین)، پاکسیل (پاروکستین)، زولوف (سرترالین)، سلکسا (سیتالوپرام)، و لوووکس (فلووکسامین)

مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین: شامل افکسور (ونلافاکسین)، سیمبالتا (دولوکستین)، و پریستیک (دس‌ونلافاکسین)

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای: شامل الاویل (آمی‌تریپتیلین)، توفرانیل (ایمی‌پرامین)، و پاملور (نورتریپتیلین)

تغییرات سبک زندگی

افزون بر روان درمانی و دارو، برخی تغییرات سبک زندگی نیز می توانند به مدیریت بهتر علائم افسردگی و همچنین عوارض جابنی داروها کمک کنند.

رژیم غذایی: یک رژیم غذایی درمانی برای افسردگی وجود ندارد، اما مصرف برخی غذاها و پرهیز از برخی دیگر می تواند به تنظیم خلق و خو و احساسات کمک کند. غذاهای فرآوری شده، الکل، کافئین، شکر، و غلات پالایش شده می توانند اثر منفی بر سلامت روانی شما داشته باشند، در شرایطی که غذاهایی مانند میوه ها و سبزیجات، ماهی، بوقلمون، مرغ، لوبیاها، و مغزدانه ها می توانند فواید تقویت کننده خلق و خو را ارائه کنند.

ورزش: یک برنامه ورزشی خوب می تواند به بهبود خلق و خو، کاهش استرس، و تسکین علائم افسردگی کمک کند. نوع ورزش باید بر اساس سطح آمادگی جسمانی، سلامت و ترجیحات شما انتخاب شود.  

مدیریت استرس: استرس می تواند محرکی برای افسردگی و تشدید علائم آن باشد. تکنیک های مدیریت استرس مانند مدیتیشن و تنفس عمیق که برای شما کار می کنند را در روتین روزانه خود جای دهید.

افسردگی درمان نشده یک دلیل شایع خودکشی است

تشخیص و درمان درست افسردگی در پیشگیری از خودکشی بسیار مهم است. بسیاری از افرادی که اقدام به خودکشی می کنند از نوعی بیماری روانی رنج می برند و این شامل افرادی که افسردگی در آنها تشخیص داده نشده است، درمان نشده است یا به خوبی درمان نشده است نیز می شود.

بیشتر کمردردها هیچ علت قابل شناسایی ندارند و غیر اختصاصی هستند یعنی بدون دلیل پاتولوژیکی مثل عفونت، تومور، شکستگی، بدشکلی و ... به وجود می‌آیند. اگر کمردرد بیشتر از سه ماه ادامه پیدا کند به این درد مزمن می‌گویند.

کمردرد کیفیت زندگی بیماران را کاهش می‌دهد و اثر برجسته‌ای بر ابعاد اجتماعی، اقتصادی، سلامت روانی و عمومی فرد دارد. کمردرد اختصاصی مزمن یک اختلال چندعاملی است و عوامل مختلفی مثل عوامل جسمی، اسکلتی، عضلانی و عوامل روانی و اجتماعی در بروز آن نقش دارد.

نتایج یک تحقیق دانشگاهی نشان داد بیمارانی که دچار افسردگی و اضطراب بیشتری هستند، کمردرد بیشتری احساس می‌کنند.

در پژوهشی که توسط دکتر مرتضی دهقان؛ جراح استخوان و مفاصل و همکارانش در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد انجام گرفت، مشخص شد که بین شدت درد و میزان افسردگی و اضطراب بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی ارتباط وجود دارد و بیمارانی که افسردگی و اضطراب بیشتری دارند، درد بیشتری احساس می‌کنند.

معمولا به دنبال یک درد مزمن، افسردگی به وجود می‌آید. بنابراین بیمار برای حل این مشکل نیاز به درمان دارد. وجود اضطراب نیز افکار و رفتارهای بیمار را تحت تاثیر قرار می‌دهد و روند توان‌بخشی را کند می‌کند. افرادی که قبل از عمل جراحی بر روی درد کنترل ضعیفی دارند و دچار اختلالات خلقی قابل توجهی هستند، بعد از عمل نیز دچار درد مزمن خواهند شد.

یک مطالعه که بر روی کارمندان یک شرکت بزرگ آمریکایی انجام شده بود، نشان داد که کارمندهایی همزمان دچار افسردگی و کمردرد بودند دو برابر بیشتر از کارمندانی که فقط یکی از این بیماری‌ها را داشتند، مرخصی استفاده کرده‌بودند و هزینه‌های پزشکی بیشتری متحمل شدند. مطالعات دیگری نیز رابطه‌ی بین خلق‌وخو و درد مزمن را تایید کرده‌اند.

برای بررسی تاثیر میزان افسردگی و اضطراب بر شدت کمردرد، دکتر دهقان و همکارانش در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد ۲۵۰ نفر از بیمارانی مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی که به کلینیک تخصصی ارتوپدی مراجعه کرده‌بودند را مورد بررسی قرار دادند.

یافته‌های تحقیق نشان داد که افراد دارای اضطراب و افسردگی درد بیشتری را تجربه می‌کنند. طبق مطالعاتی که در گذشته انجام شده، کمردرد و افسردگی هر دو بر هم تاثیرگذار هستند. بنابراین انجام فعالیت‌های ورزشی زیر نظر متخصص علاوه بر بهبود کمردرد، باعث کاهش افسردگی و اضطراب نیز می‌شود.

این پژوهشگران پیشنهاد کردند: «پزشک متخصص در اجرای پروتکل درمانی کمردرد غیراختصاصی علاوه بر درمان مشکلات جسمانی این بیماران جهت کاهش درد، به ابعاد روحی روانی آن‌ها نیز توجه کرده و سلامت روانی، میزان اضطراب و به خصوص میزان افسردگی این بیماران را بررسی کرده و در صورت وجود علائم، جهت تعدیل اضطراب، افسردگی و ارتقای کیفیت زندگی بیماران اقدام کند.»

نتایج این پژوهش در شماره‌ی مرداد و شهریور ۹۷ «مجله‌ی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد» به چاپ رسیده است.

اگر به دیابت نوع 2 مبتلا باشید، تردیدی وجود ندارد که با عوارض ناشی از سطوح بالای قند خون آشنا هستید. یکی از این عوارض رتینوپاتی دیابتی است.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "ایزی هلث اپشنز"، رتینوپاتی به واسطه آسیب دیدن شبکیه چشم رخ می دهد و شایع‌ترین دلیل نابینایی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 محسوب می شود.

از نظر پیشگیری و درمان، مهم‌ترین اقدامی که می توانید انجام دهید، حفظ سطوح قند خون در محدوده هدف سالم است. اما فراتر از آن، پژوهش ها نشان داده اند که چند اقدام دیگر می توانند محافظت هرچه بیشتر را امکانپذیر کنند.

تاورین

تاورین (Taurine) فراوان‌ترین اسید آمینه در شبکیه چشم است و پژوهشگران بر این باورند که کمبود آن به انحطاط گیرنده نور منجر می شود. بدن می تواند این اسید آمینه را تولید کند، از این رو هرگز به عنوان یک ماده مغذی ضروری در نظر گرفته نشده است.

با این وجود، پژوهشگران کشف کرده اند که سطوح بالای قند خون به صورت مزمن موجب تهی شدن از تاورین در افراد مبتلا به دیابت های نوع 1، نوع 2، و بارداری می شود.

چندین مطالعه روی حیوانات نشان داده اند که تاورین آهنگ توسعه رتینوپاتی را کند می کند، واکنش های منفی که در سلول های شبکیه رخ می دهند را تضعیف می کند و از انحطاط سلول های شبکیه پیشگیری می کند.

در این مرحله، حداقل از نظر رتینوپاتی هیچ گونه مطالعه انسانی صورت نگرفته است. اما خبر خوب این است که تامین تاورین مورد نیاز در بیماران مبتلا به دیابت نشان داده است که سوخت و ساز گلوکز و حساسیت به انسولین را بهبود می بخشد، از این رو می تواند روشی برد/برد برای شما باشد.

دوز پیشنهاد شده برای استفاده از مکمل از 1.5 تا 3 گرم در روز بوده است.

لوتئین و زاکسنتین

آسیب اکسیداتیو بخش مرکزی شکل گیری و پیشرفت رتینوپاتی محسوب می شود و این زمانی است که دو آنتی اکسیدان لوتئین و زاکسنتین برخی فواید جالب توجه خود را ارائه می کنند.

طی یک مطالعه مشخص شد بیماران مبتلا به دیابت که روزانه و به مدت 36 هفته 10 میلی گرم مکمل لوتئین دریافت کرده بودند، به طور قابل توجهی بهبود قدرت بینایی خود را تجربه کردند. در مطالعه ای دیگر، به بیماران ترکیبی از 6 میلی گرم لوتئین و 0.5 میلی گرم زاکسنتین داده شد و در نهایت نتایج مثبت مشابهی کسب شد: برخی جنبه های بینایی بهبود یافت.

این آنتی اکسیدان ها نه تنها به روند درمان کمک می کنند، بلکه برخی آزمایشات نشان داده اند که در درجه نخست می توانند از ابتلا به رتینوپاتی پیشگیری کنند.

آنتی اکسیدان های ترکیبی/ کوآنزیم Q10

طی یک مطالعه پژوهشگران به بیماران مبتلا به رتینوپاتی دیابتی یک مکمل آنتی اکسیدانی ترکیبی حاوی پیکنوگنول 50 میلی گرم، ویتامین E 30 میلی گرم و کوآنزیم Q10 20 میلی گرم، به شکل یک قرص در روز و طی شش ماه دادند. و نتایج امیدبخش بودند...

هم استرس اکسیداتیو و هم ضخامت ماکولای مرکزی به طور قابل توجهی کاهش یافته و قدرت بینایی کلی بیماران بهبود یافت.

مطالعه ای دیگر با حضور سه گروه از بیماران مبتلا به دیابت که به صورت تصادفی دسته بندی شده بودند، انجام شد. به گروه اول روزانه کوانزیم Q10 400 میلی گرم داده می شد؛ به گروه دوم یک مکمل آنتی اکسیدان ترکیبی (لوتئین، ویتامین C، زاکسنتین، ویتامین E، روی) داده می شد و گروه سوم دارونما دریافت می کردند. بار دیگر نتایج امیدبخش بودند...

دو گروهی که کوآنزیم Q10 و مکمل ترکیبی مصرف کرده بودند بهبود قابل توجه در توانایی سرکوب استرس اکسیداتیو و عادی سازی وضعیت آنتی اکسیدانی را نشان دادند، که به معنای دستیابی به تعادل اکسیدان ها/آنتی اکسیدان ها برای پیشگیری از آسیب بیشتر بود.

روزی دیگر را آغاز کرده اید که ناگهان در آینه حمام با آن موجه می شوید: یک تار موی سفید. این تار مو همانند علفی هرز در میان دریایی از چمن های به دقت هرس شده به نظر می رسد. ممکن است خود را در سکوت به خاطر عاملی موثر در این زمینه سرزنش کنید: استرس!

بر روی ادامه مطلب در زیر کلیک کنید ...